Il 7/2/2010 si è svolta la festa di “Cureàn ad ‘na vota” presso l’agriturismo “La Broncarda”.
In tanti si sono ritrovati a festeggiare e a ricordare i mitici anni ’60, quando un nugolo di ragazzini scatenati scorazzava tra i casermoni del nuovo quartiere Corea, il bar Rastelli e il capannone che ospitava la chiesa di don Camillo.
Impossibile dimenticare le partite di calcio nel campetto, le sfide a babilot, le briscole nel bar e la presenza vigile di don Camillo, ca ‘l däva-da-mênt e ‘l müciäva-sö tütt i sarpìlli cul bräghi cürti; ca ‘l ga däva ‘d j’arión da drisärägh èll j’urìcci, mo lûr j’erän sempar lé li stéss tanme di bižiôn taca ‘n fiûr.
Lüssi a j’òcc’ e ‘na strìca äl cör, quanda ‘l pueta burghžàn G.Carlo Loreni, l’ha ližì la sò bèlla puešia: “I Rägâs äd la Corea”
I rägâs ad la Corea
L’era al ’60. Forži al ’62.
Inturna ‘na distesa ad casarmón e grü
ch’a scänceläva i fiûr e la campagna,
ch’a žüpliva l’Arvacia e ‘scundiva la muntâgna.
‘Na fila ‘d päläžón da fèr päüra
ch’a s’älvèvè vêrs al ciêl da la piänüra
quäži pr’a ‘d mändär scüža al Signûr
par l’architèt ch’äva fât un brütt lavûr.
In tütt i büž, lughè in ogni cäntón,
‘na schiera ‘d cävälèt’ti vistidi da garžón
ch’a sälta, ch’a fis’cia, ch’a sbraja <<gugnén!>>,
ch’a cur’ra, ch’a rid’da, ch’a zöga a ‘scundén.
‘Na schiera da bzii sempr’in muvimênt,
‘na nüvla ad gälävrón ch’a vula contra vênt.
Tütt i dé a gh’era ‘n büjón
ch’a fniva sémpar cuj platón,
tütt i dé a gh’era däl grâni
ch’ändäva avanti par däl žmani
po’ d’impruviža a fniva tütt
cun ‘n occ’ mächè e ‘n quel dênt rut.
Che bèj têmp! Che nužtälgia!
Che bèj ricôrd, che älegrìa:
a gh’era Piero, i Pinèl’li, Rus’si e Lücian,
Scacioli, Mauro, Mižio e Gäetan,
al Nan’ni, Roberto, Cêsco e Pätén,
Geppo, Žilian, Perasso e Žanén.
Po’ a gh’era Marcél, a gh’ra Fol’li e Silverio
e ‘n quäldón c’ho žminghè par via ‘d l’artêrio…
In Corea a’gh mäncäva propria änienta
E gh’era quäži tütt par la sö genta.
A gh’era la verdüra ch’a vindîva Žcäläbrén,
gh’era l’Eventi cun quädèrèn e giurnälén.
A gh’era la Cuperätiva, Fiurintén e ‘l Cävälâr
e gh’era la pälta par chi ävreva fümâr.
Gh’era ‘na cêža cl’a pariva ‘n scatlón
fâta ‘d polistirolo e brüt’ta däbón
e bäžtäva un po’ ‘d vênt, äpêna ‘n žcuržén
par fêr tarmêr i vêdar e žpärpäjâr i säntén
e don Cämill cun l’aria da indiàn
l’intunäva <<Alleluja…>> e ‘l guärdäva luntàn.
In ‘na ca vèc’cia e scälžinäda,
‘na ca ‘d campagna ümda e mäländäda,
Dante Rästelli cl’era mia näžì iêr,
l’äva invintè al Bar del Quartiêr.
A gh’era ‘l cärti, gh’era ‘l flipper, gh’era infìn al bäbilòt:
Madon’na che pästìs, Madon’na che cäsòt.
Renato cun Jan’no contra Can’no e Bargón:
a l’era mia ‘na partîda, l’era ‘n ciclón.
<<Stros’sa t’ho dìt… A t’ži bon d’änienta,
stros’sa t’ho dìt, Magnäpulenta…
Jan’no l’e in cêža…! Mötäg un bäžtòn
che cun fânt e cavâl a fum’ma 61!>>.
Tra ‘na brižcula e ‘n trisèt
e ‘na partîda int èl cämpèt,
tra ‘n bel gîr in biciclèt’ta
e ‘l prìm bäžen a ‘na rägäžet’ta
a l’è päžè ‘n tòc ‘d’la nostra storia
cun d’j mumênt ‘d rabbia, cun d’j mumênt ‘d gloria…
Pü ‘d quarant’ân e sùm sincêr
sa žêr žö jocc a ‘m pära jêr,
e ‘v ricordi tüt’ti in bräghi cürti e cänuttiêra
a žcuriätâr da la mäten’na infin’na a sera…
Forži dentâr al cör s’è fermè ‘l têmp
parché a gh’sum’ma tüt’ti, a sum’ma tüt’t presênt…
‘Na schiera ‘d cävälèt’ti vistidi da garžón
näžcosti in tütt i büž, lughè in ogni cäntón…
Giancarlo Loreni (“detto” Patroclo)
La vìta l’é ‘na röda
“La vìta l’é ‘na röda”, dževa i nostar vècc’.
Quanda t’é giùän ät vè a la sö, ‘d cursa: t’intarèssa mîa se la füga* l’é elta, parché ‘d gh’è del fiè da vendar.
Pò ‘t cât un läûr, ät tè spuš, ät fè di fiö, ät tè fè ‘na pušizión, ät tribül a spärägnèr un quèll frânch e ‘t ven via däl Ca’ Uperäji, parché ‘t tè si tòtt ‘na bèlla ca’.
Ät pisti tânt äd chèll m…. ca maré nàsar du volti: vüna par pistèr èl m…, cl’ätra par cätäria-sö e impärèr a pistäria pö.
Ä ‘t vè incontra a di tribülämênt da mât, mo, t’äl sè žamò che la vìta l’é tanme l’acqua del mär: la ‘s muasta sempar, la ‘s pöl mîa bévar, mo la téna a gâla qùi ca nöda e qùi ca ‘n nè mîa bon ad nudèr.
Pò, quand ‘ät tâch a dîr: “Quanda s’era rägâs me…” ädiu; ät täch a blišghèr-žu da la füga.
Ät ciapa ‘l šmentimênt* e la nustälgìa: un pò parché ‘t cäpìss cl’ändäva änmèj quand l’ändäva pèss e pò parchè, quarantân fà, ät gh’äv quarantân äd menu.
E l’ura l’é bèll äbòtta müciäräs-sö tütti, vödr anmò ‘l faci di tò ämîgh äd giuentü, ca tè vdêv pö da ‘n pèzz. Soquânt j’en propria tanme te: j’han miss-sö ‘na bèlla budriga e j’en plätè. Pensa!… Ca s’erän mägr’impìcch e gh’ävän ‘na pänera ‘d cävì.
Mo la vuža l’é cumpagna, èl caratar l’é cumpâgn e cumpagna la mänera ‘d fèr.
Dävanti a soquanti scâji ‘d sälâm, un gäbâs d’änulén, un nadr äròst e ‘na penta ‘d ven, s’inizia a “fare memoria”, che non è solo un ricordare ma quasi un rivivere insieme fatti importanti e piacevoli banalità.
In mèžža a tütt i: “Ät t’arcordät quanda…Ät véna in menta che…?” sälta sempar föra tri sîd: un bèll prè par žüghèr e litighèr ; un bar cul juke-box e ‘l bäbilòtt, par cätäräs fnì i compit…Pò… ‘na rampa da scäli ca porta int na stansa cum l’üss sempar värt in šbânt… dentar un pretén, mägar ‘me ‘n ciôd, cum la vesta negra pü granda che lö, mo ca fäva ciär ‘me ‘na gròssa lüma. Veramente:
“un prete per chiacchierar”.
E propria lecsé, a la bon’na, t’è surbì cme ‘na spügna, äl robi ca conta däbón, i valori
ca téna in pé la tò vìta, parchè: “Nel cammino della vita, bisogna fare come il marinaio che, con la mano tiene il timone e, con l’occhio fissa le stelle”…
La dišgrasia pü gròssa ca ‘t pòssa cäpitèr intla vìta l’é cùlla da dvintèr un “don inütil”*… Chi non vive per servire, non serve per vivere”.
A la fen-fen, ät cäpìss ca t’é dât-da-mira ben äbòtta: ät gh’è ‘vì un prè vêrd par žüghèr, ‘na seša d’ämîgh par crossr inséma e…
cla lüma…cla lüma csé gròssa ca‘t cätäv anmò la strè anca sè‘t tè pardêv intla nòtta pü scüra.
Sì perchè, “strada facendo” non è importante ciò che hai, ma chi hai.
Fausto Negri
*salita
*scoraggiamenti
*intendi: persona inutile
Guarda la Photogallery
Guarda la Photogallery – Festa alla Broncarda